Toplumun ortak sorunlarına siyaset çözüm üretemiyor. Bundan dolayıdır ki Türkiye‘de gerçekten adalet yok. Halbuki adalet hepimizin olmazsa olmazıdır. Devletin, halkın güvencesidir. Lakin Türkiye’de biten bir şey var: Hukuk, adalet. Hukuk yok, yargı yok. Yargı etkin bir şekilde görevini yapmıyor. Siyasette didişme almış başını gidiyor. Ortalık toz-duman olmuş. Siyasette bırakın saygıyı, sevgiyi tahammül kalmamış. Oysa ki “ADALET MÜLKÜN TEMELİDİR“ düsturu duruşma salonlarında hakimin tam arkasında yazılı durur. Yanlış yere yazılı bu sözü, hâkimin arkasına değil de, tam karşısına, hâkimin baktığı duvara kocaman selâtin harflerle yazmak lazımdır.

Çünkü bu sözü okuması gereken kişi, sanık veya davanın tarafları değil, hâkimin ta kendisidir. Hâkimler kürsüden başını sanığa veya davanın taraflarına doğru her kaldırdığında, karşıdaki duvarda büyük harflerle yazılı olan “ADALET MÜLKÜN TEMELİDİR“ cümlesini görsünler ve yaptıkları görevin önemini hiç unutmasınlar. Bu söz hâkimin arkasında yazılı olduğu ve hâkimin de arkasında gözleri olmadığı için Türkiye’de adalet tecelli etmiyor! Türkiye’de adalet yok.

*

Memlekette liyakat kalmamış. Kişiliksizlik, bilgisizlik açıkça ortada. Yaranma ve yalakalık üzerine kurulmuş bir adalet sistemi kabul edilemez. Olur olmaz, gereksiz yerlerde devreye giren savcılar, devreye girmesi gereken yerlerde girmiyorlar. Bakıyorsunuz korkuyorlar. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi yargıçların, savcıların elini kolunu bağlıyor olabilir. Ama yine de yargı yargıdır. Geldiysen o makamlara, olduysan savcı görevini yapacaksın. Toplumun duyarlı olduğu meselelerde ne gerekiyorsa yapılmalıdır. Olayları kendi mecrasına bırakmak hiç doğru değildir. Ortaya bir kirli ilişkiler ağı dökülmüşse bunun araştırılması, soruşturulması elzemdir. Adalet içinde, hukuk içinde araştırılması yapılmalıdır.

Devlet şiddet ile de merhamet ile de idare edilemez. Devlet yalnız ve yalnız adalet ile idare edilir.